Menthok, menthok tak kandhani… Mung lakumu angisin isini
Mbok ya aja ngetok ana kandhang wae… Enak enak ngorok…
Ora nyambut gawe…
Ayas pas liwat, sopo nggandang cik merdune. Tibake Mbak Tini ketoke nguruki putune Bu Cip. Nayamul tibae suarane, ngono lapo lawetan lupis ambek cenil.
Gak suwe, Riadi Hansip bengak-bengok wong-wong ndik gang kongkon minggir. Onok rombongan liwat. Lho, Olaopo Jon ambek gerombolane kolem ngetutno ndik mburine.
“Koen gak minggir, tak cangking pisan engkuk. Lek wong-wong wis liwat, engkuk gak popo koen leyean ndik embong,” jare Riadi ambek kringete gobyos.. Kementhus kenthes iku. Biasa ae, DI. Adane onok opo ae. Rombongane biasa, wanyok hadak macak penting.
Rombongan uklam utem gang terus ublem libom. Sing ngetutno mandheg nglumpuk ambik ndrememeng ndik latare Bu CIp sing utem pisan krungu rame-rame.
“Mbrebegi ae arek-arek iki. Onok opo, Ndhot?” jare Bu Cip.
“Niku lho de, Pak Erwe kale tiang-tiang petinggi kampung mantun diintergosai ten bale erwe. Krungu-krungune wau tirose pekoro got,” jawabe Bendhot ambik njawil Bambing.
“Got buntu ta, Jon. Pekoro got ae kok rame temen. Sogroken lak mari,” jare Bu Cip sak mlethese.
“Pekorohnya de… gotnyah tidak disogrok, tapih disogok, kik..kik… kik.. Lho Mbak Tini di sinih…” Bandhot njawab sak mlethese pisan ambek prengesan. Wis a, pipine didulek susur ambek Bu Cip.
“Ngimbab mulai ngawut wis. Ngene lho de asline. Biyen, sing mbenakno got e kampung iko lho. Tibake urusan dana ne gak jelas. Jarene ojire akeh sing gawe bancakan ambek petingi-petinggi iku. Got e lancar, kesake mekar. Terus mremen urusane, dowo wis… tibake akeh pekorone, diusut, kenek kabeh. Ngono lho, de,” jare Endik njelasno.
“Yoopo se wong-wong iku. Wong atase sedino mek mangan sego telung piring ae kok kakean polah,” jare Bu Cip ambek ngelus dadha.
“Masalahnyah guduk oges e de, iwakeh… kik… kik… kik, “ jare Bambing. Sik kadit kapok ae, ditutul susur maneha wis. Sik sempat ae gayae njaluk diresiki Mbak TIni. Mbak Tini mek mesam-mesem. Lik Jum nidk pojokan, repot nyepakno dasaran lawetan gorengane.
“Kathik maringono pemilihan erwe, terus yoopo iki. Lek ublem kabeh, sopo terus sing dipilih? Mosok Bendhot? Kadit… kadit. Osi korat-karit negoro iki,” jare Endik nyumet kompor. Bendhot langsung mlorok.
“Mangkane talah, ojok sukur milih uwong, rek. Terus lek onok kejadian ngene iki, koen-koen kabeh nyocot. Lek jare jenate Pak De mu biyen, wong lek ate nyalon petinggi iku niate macem-macem. Lek engkuk wis kepilih, kait terang teroco, ketok yoopo asline, Dadi pemimpon iku yo le, abot sanggane,” jare Bu Cip ambek nyusur. Lik Jum ambik nyethik kompor, kudu kolem ngablak ae.
“Gak abot bagemanah… yo nyunggi lemari… yo nggendhong kursih… durung lek mangku momongan… kak..kak… kak, “jare Bambing ambik ngelesi Bu Cip.
“Onok benere sampeyan, mas. Bu Wiwik tau crito, koncone lak onok sing bojone petinggi. Lek pertemuan ngono, jare, bojo-bojone petinggi iku jor-joran, gak pakeane gak sembarange. Tapi yo nggak kabeh, umum e ngono. Sing pancet sederhana yo onok, tapi mek siji loro…. Iki gak ngrasani lho yo…” jare Lik Jum.
“Lha iyo, ayas bendino jungkir walik nggolek nakame arek panti sakmono akehe. Onok bantuan yo ndelok-ndelok sik, lek dijak mbathi, kathik kayal, yo kadit. Mosok tanda tangan sak mono, nrimone sak mene. Ate tak emploki barang koyok,ngono ta arek-arek,” jare Jon.
“Aku yo gak masalah mas masiyo mek dodol cenil ambek lupis,” jare Mbak Tini sing ket maeng mek mesam-mesem ngrungokno.
“Melokoh pilihan, Ndhot. Sopo ngertih lek dadi mbesuk ente iso potih kulitmu. Bendino nangoh salone Siska, tapi ojok nggawe ojireh plengsengan… kak…ka.. kak…,” jare Bambing ambik terus mlungker dipithing Bendhot. Wis, kekel kabeh.
“Wis… wis… gak usah rasan-rasan, gak usah sambat. Koen nduk, Jum, kudu bersyukur, masiyo dodol gorengan tapi anak-anakmu sekolahe dhuwur-dhuwur. Jon yo ngono, kudu ikhlas le, cek pahalamu diitung. Awakmu lek ero yo, Tini iki biyen yo meh dirabi petinggi. Diteri montor, dicepaki omah sak perabotane, karek mlebu bleng, Ate kepingin opo ae ibarate dituruti. Tapi Tini gak gelem, saiki dodolan cenil. Uripe wong gak mesti, le. Paling slamet, yo melok Gusti Alloh. Jaluko sembarang keturutan. Melok Gusti Alloh yo mesti sugih,” jare Bu Cip nuturi. Njegidhed kabeh wis, ngowos.
“Jathuko biyen, cobak Dik Tinih meleg tak ibar, lhuuuwww…,” durung sempat mingkem, Bambing kadit sempat ngeles, lambene dijejeli susur e Bu Cip ambik ngroweng.
“Ngomong mencla-mencle… emploken iku!”
Paitun kekel, kapeka… kapokmu kapan. (dur)
