Bendhot dungaren imblakan, dilebokno pisan. Kera a ireng nggawe imblak motip e jreng werno-werno. Arek ta baliho. Koyoke klambine ngethok bekase spanduk. Jaitno ndik Sugeng paling. Lengen ndek, dilingkis. Udengan pisan, bayangno, gak kliru tah.
“Ente lek tail ayas mesti gak asik. Sentimen koen nang ayas, yang. Prasamu gak iso tah awak-awakan dadi petinggi ndik erwe. Gak usah kakean rapat, onok sing mblendhes, keplaki… ,” jare Bendhot macak kereng. Koyok yok-yok o, theng… klentheng. Ketemu kecoak ae pencilakan.
Jon tail mek gedheg-gedeheg gak osi ngrasakno. Jon thok sing kadit kolem aneh-aneh. Akhire ngroweng Jon.
“Ente-ente iku ate lapo. Adane opo ae. Sing ate nglukir petinggi erwe karo koen-koen iku sopo? Mbok ngrogoh jitok e. Sekolahmu ae gak jelas. Lhok en, koyok ate tanggapan jaran teji ae,” jare Jon getem-getem.
“Lho Jon, enteh ojok ngremehno ayas. Elek-elek ngene awak iki yo S2, ngawut aeh. Aslineh awak ikih ancen nyamar. Awak ikih S2, sosor-sosorrr…kik…kik…kik.. es duwah…” jare Bambing ambik ngeles wedi dijulekno Bendhot. Arek sempel ancen, ababe koyok gembor.
“SIk nayamul timbang Bendhot. Ijasah es de ae ate tuku, gak didoli sampek saiki ha… ha…ha…” Endik nggarap Bendhot. Bendhot mek mlorok mbureng ambek sibuk nglingkis lengene imblake.