SEPUR-SEPURAN

Ndik pertelon Kauman Paitun ngaso ndik emperan markase Bik Samini. Klesetan, anyep lemeke, grimis kepyur pisan. Tapi gakpo po, udan iku lak barokah. Lho, lapo Bambing riwa-riwi koyok setriko ambik ndase ditutupi koran, nggoleki opo kumbahan mamel iku. Kringete sampek gobyos, imblake ngeplek karo ambekane ngongsloh. Umbam kringete koyok trasek.

“Arek-arek sempel, Tun. Awak dipesi. Uklam mulai stasiun sampek mrene, gak onok hadak. Deloken ae, osi ta owik arek-arek iku,” jare Bambing ambek terus ngeprat. Lhuk, yo ditutno ae wanyok, mesti emar kampung.

Ndik pos sepi. Ngimbab ambik abang-ireng ngungib nggoleki gerombolane. Paling ndik warunge De Patimah, filinge Paitun. Rikim sediluk, Bambing gak lidok marani warunge De Patimah. Temenan, geng londem tibake nglumpuk. Ketoke podo ngempet ngguyu pas Ngimbab oket. De Patimah sampek nutupi raine ambek sewek. Bendhot gutap singitan ndik isor mejo kompor.

“Klentheng endi? Des iku! Ndhot… metuo koen, lapo singitan. Ireng… elek… singitan isor kompor. Langus thok lambemu!” jare Bambing ngamuk. Bendhot terpaksa utem, ambek sik ngempet ngguyu.

“Opo Mbing. Sing jelas ente. Lapo murang-muring,” jare Bendhot gaya ngeles.

“Gara-gara koen mos… termos. Senengange mulosoroh kancaneh,” Bambing sing menggos-menggos. Endik karepe mernahno ate nglungguhno Bambing, tapi kenek pisan.

“Ate lapoh koen? Podo aeh… ente Ndik, nggedabrus.. radioh rusak. Lak ente se sing wingi critoh jaremu saiki onok sepur cilik sing riwa-riwi ndik ndhuwur. Isuk uput-uput ladub ayas. Lha awak lak yo kepingin tah numpakih. Ayas mubeng nggoleki, ndih iki… Liane ketemu kacebe Pi’i ae, mulek. Ngaceb laris tibake, juwet ikuh…,” jarene. Kabeh osi nggenggek kemekel gak osi ngrasakno. Bambing tambah mbureng, tapi suwe-suwe trus mesem, kroso lek dibikin. ambik nggablog geger e Endik.

“Ayas wingi lak sik crito se Mbing, lha laopo ente terus ladub ewed. Lak salahmu dewe ta. Mangkane ta ojok biasa ninggal konco. Ente mambu sembarang, ladub ae. Terus… karepmu opo lek onok sepur mini iku? Iku ril e ndik ndhuwur lho Mbing, Kadit osi ente mudun sak enak e,” jare Endik model ngudang.

“Mubengo ambek kacebe Pi’i lak iso ta Mbing, onok opo-opo paling mek beset opo kecekluk… wkwkwk…,” Bendhot njarak.

“Mari rong ubengan, Pi’i malik, awak soroh… gara-gara juwet iku awak isoh urusan silup. Maksudku ngeneh lho… sopo jenengmu? Wkwkwkw… Karepkuh, awak tak numpak mubeng ngonoh. Lek onok halteneh gak mudun sik. Lak wuasik tah… tail tekan nduwur. Ndelok kutho tekan ndhuwur… Engkuk liwat alun-alun, ketok Paitun koyok pemean riwa-riwi. Awak mbayangnoh lek pas liwat ndhuwure kampunge dewe. Lhuuuw, Mbak Tini klepon pas korah-korah, merduuuhh… Bendhot pas leyeh-leyeh ndik pos, paling koyok getas sing ketan ireng… wwkwkw. Koen Ndik, isoh koyok gombal gak kanggoh. Lek sampeyan De, paling tekan ndhuwur koyok kinangan… ha ha ha,” jare Bambing nggegek. Durung mingkem Bambing disawat serbet ambek De Patimah, ditekek tekan mburi ambek Bendhot, wetenge dicewel ambik Endik, ambek mlungker sik kekel ae luwak iku, dingklik sampek njombat-njombat. Et… Jon molai serius.

“Ngene lho yo. Ndik kene nggawe sembarang koyoke grusa-grusu. Lek aku yo gak setuju. Goleh masalah anyar iku jenenge. Kudune lak didelok sik, kuthone awake dewe iki pemandangane apik, langite resik, yo kudu dijogo iku. Ojok karepe moderen, tapi ngrusak lingkungan. Prasane gampang ta. Opo wis diitung yoan, engkuk bas-bas mateni rejekine wong liyo. Manfaat ambek mudhorote kudu dipikir temenan. Saiki bayangno, yoopo nasibe Pi’i kaceb, Mul ojek, ambek angkutan liane. Macete dalan kudu dipikirno bareng, guduk ngarang proyek anyar gawe nyirik, om,,” jare Jon gayae nuturi.

“Kuthone awake dewe iki ate diapakno se, gak jelas blas. Kuthone awake dewe iki terkenal kutho enak, kutho mbois. Tapi mboise asli, kane, gak mbois mekso, Mangkane ta rek, lek milih pemimpin sing juelasss…” jare Bendhot ambek joget sula.

Pak Nardi sing ket maeng mek ngguyu sampek mbrebes mili, akhire yo komentar.

“Kuthone awake dewe iki kutho bersejarah. Kutho pusaka arane. Yoopo yo, iki gak muluk-muluk aku lek ngomong. Awakmu kabeh lak ero sing jenenge peradaban. Lek gak ngerti rungokno ae wis. Nah, masalahe, lek pemimpine awake dewe iku tepak, berarti ero, dia akan menyumbang sesuatu yang baik untuk kemajuan peradaban kuthone awake dewe. Tapi lek sing mimpin gak ero, apes awake dewe, peradaban iso diorat-arit. Looo… gak main-main. Mangkane kudune pemimpin iku kudu duwe ilmu, yo tanggung jawab ate diapakno kuthone dewe iki. Lek ngawut yo ajur peradaban kutho iki, “jare Pak Nardi. Kabeh iso mek ndlomong. De Patimah ketoke susah, sewek maneh dilapno mripate. Kewut hobine mbrebes mili. Wonge ngwasno aku.

Durung mari Pak Nardi ngomong, dhuerr… bledheg murup. Osi njumbul kabeh. Wisa, gutap pamitan helom kabeh. Lapo Bendhot bisik-bisik nang gerombolane.

Tibake wong papat iku, cekel-cekelan pundak, hadak sepur-sepuran ambek nyanyi, liwat ngarepe Mbak Tini klepon.

naik kereta api… Tin… Tin… Tin…

Pyorrr…. Kapok a ambek Mbak Tini disiram banyu koraan. Wong papat klumus, ngaleh ambek regeg dewe.(dur)